اونایی ک واقعا مهربون و خوب اند...
اونایی ک همیشه باهات راه میان...
اونایی ک حتی یکبار هم اخمشون رو ندیدی...
اونایی ک خودشون هزار تا درد دارن اما بازم ب درد تو گوش میدن...
اونایی ک با ی لبخندشون بهت قوت قلب میدن...
همونایی ک اگه نباشند واقعا نبودشون همه جا هست!!!!!
گاهی دلم میخواد این آدما رو اذیت کنم!!!!
جوری ک ناراحت بشند،فقط برا اینکه اخمشون رو ببینم!!!!!!
اما دریغ از ی اخم کوچیک...
معلق های فراموش شده!