دنگ …،دنگ…
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ.
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من.
لحظه ام پر شده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده است.
لیک چون باید این دم گذرد،
پس اگر می گریم
گریه ام بی ثمر است.
و اگر می خندم
خنده ام بیهوده است
دنگ … دنگ…
لحظه ها می گذرد.
آنچه بگذشت نمی آید باز.
*سهراب سپهری*
معلق های فراموش شده!